Evaluation of the Nature and Validity or Inaccuracy of Giving the Choice and Possession of the Right to Divorce to the Wife in Jurisprudence of Islamic Denominations

Document Type : Research Paper

Authors

1 Associate Professor at Shahid Motahari University

2 Associate Professor at Shahid Beheshti University

3 Associate Professor at University of Tabriz

4 Assistant Professor at Payame Noor University

Abstract

Giving the choice and possession of the right to divorce to the wife is one of the most controversial issues among Islamic Denominations; there is disagreement in understanding the meaning of this among jurists; it can be said that giving the choice and possession of the right to divorce in its nature is a mutual and binding legal action in which the right to divorce can be transmitted to the wife, so that she can divorce herself at her own free will. The majority of the Sunni jurisprudents have considered that divorce is correct, but in Imami jurisprudence such a deed is not correct. Accepting the correctness of transmitting the right to divorce is not inconsistent with the general rules of agreements and contracts, and does not appear to contravene marriage, even though it is not in consistence with the purpose of marriage, which is to get pleasure from and to transcend generations. In any case, because of the traditions that do not consider this act to be correct, it must have been believed to be inaccurate, and it must be accepted that the wife’s willingness to split the marriage by paying to the husband in the form of Khul‘ Divorce or Mubarat Divorce can be acceptable. There are various possibilities regarding the nature of transmitting the right to divorce, and according to verses 28 and 29 of Surah al-Ahzab, it can be said that transmitting the right to divorce is a non-binding commitment to divorce that the husband can revert from. Transmitting the right to divorce, as an independent legal entity, is accepted by the majority of Sunnis, although in Imami jurisprudence, although it has a number of supporters, it has not been accepted, and the fairness is that the verses 28 and 29 of the Surah al-Ahzab are specific to the Holy Prophet of Islam and they do not have any signification to the concept of transmitting the right to divorce.

Keywords

References

قرآن کریم.
ابن­‌ادریس حلی، محمد بن منصور، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1410ق.
ابن­‌براج، عبدالعزیز بن نحریر، المهذب، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1406ق.
ابن­‌جنید، محمد بن احمد، مجموعة فتاوی ابن­‌الجنید، قم، دفتر انتشارات اسلامی، بی­‌تا.
ابن­‌حزم، علی بن احمد، المحلی بالآثار، بیروت، دارالفکر، بی­‌تا.
ابن­‌عابدین، محمدامین بن عمر، رد المحتار علی الدر المختار، بیروت، دارالفکر، 1415ق.
ابن­‌قدامه، عبدالله بن احمد، المغنی، بیروت، دارالکتاب العربی، بی­‌تا.
ابن­‌ماجه قزوینی، محمد بن یزید، سنن ابن­‌ماجه، بیروت، دارالفکر، بی­‌تا.
اصفهانی، سید محمدحسین، حاشیه کتاب مکاسب، قم، پایه دانش، 1425ق.
انصاری، زکریا بن محمد، فتح الوهاب بشرح منهج الطلاب، بیروت، دارالکتب العلمیة، 1418ق.
بحرالعلوم، سید محمد بن محمدتقی، بلغة الفقیه، تهران، مکتبة الصادق، 1403ق.
بهوتی، منصور بن یونس، کشاف القناع عن متن الإقناع، بیروت، منشورات محمدعلی بیضون؛ دارالکتب العلمیة، 1418ق.
بیهقی، احمد بن حسین، السنن الکبری، بیروت، دارالفکر، بی‌­تا.
جعفری لنگرودی، محمد‌جعفر، مبسوط در ترمینولوژی حقوق، تهران، گنج دانش، 1378ش.
جلالی، سید مهدی، «تفویض طلاق به زوجه در فقه اسلامی»، مجله فقه مقارن، شماره 4، پاییز و زمستان 1393ش.
حر عاملی، محمد بن حسن، تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، قم، مؤسسة آل البیت لإحیاء التراث، 1414ق.
حطاب، محمد بن محمد، مواهب الجلیل فی شرح مختصر خلیل، بیروت، دارالکتب العلمیة، 1416ق.
حلی، حسن بن یوسف، تحریر الأحکام الشرعیة علی مذهب الإمامیة، قم، مؤسسه امام صادق، 1421ق.
خطیب شربینی، محمد بن احمد، مغنی المحتاج إلی معرفة معانی ألفاظ المنهاج، مصر، مطبعة مصطفی البابی الحلبی، 1377ق.
خمینی، سید روح‌الله، کتاب البیع، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1421ق.
دردیر، احمد بن محمد، الشرح الکبیر، بی‌جا، داراحیاء الکتب العربیة، بی­‌تا.
دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه، تهران، دانشگاه تهران، 1377ش.
سرخسی، محمد بن احمد، المبسوط، بیروت، دارالمعرفة، بی­‌تا.
سمرقندی، محمد بن احمد، تحفة الفقهاء، بیروت، دارالکتب العلمیة، 1414ق.
شریف مرتضی، علی بن حسین، رسائل الشریف المرتضی، قم، دارالقرآن الکریم، 1405ق.
شهید اول، محمد بن مکی، اللمعة الدمشقیة، قم، دارالفکر، 1411ق.
شهید ثانی، زین‌­الدین بن علی، مسالک الأفهام إلی تنقیح شرائع الإسلام، قم، مؤسسة المعارف الإسلامیة، 1416ق.
صفایی، سید حسین، «وکالت زوجه در طلاق و تفویض حق طلاق به او»، مجله حقوق، شماره 22، 1360ش.
طباطبایی بروجردی، سید حسین، جامع أحادیث الشیعة فی أحکام الشریعة، قم، الصحف، 1413ق.
طباطبایی یزدی، سید محمدکاظم، حاشیة المکاسب، قم، اسماعیلیان، 1378ش.
طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1417ق.
طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، قم، مکتب الاعلام الإسلامی، 1409ق.
همو، الخلاف، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1414ق.
همو، المبسوط فی فقه الإمامیة، تهران، المکتبة المرتضویة لإحیاء الآثار الجعفریة، 1387ق.
فخرالمحققین، محمد بن حسن، ایضاح الفوائد فی شرح مشکلات القواعد، قم، اسماعیلیان، بی­‌تا.
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران.
کاسانی، ابوبکر بن مسعود، بدائع الصنائع فی ترتیب الشرائع، پاکستان، المکتبة الحبیبیة، 1409ق.
کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دارالکتب الإسلامیة، 1367ش.
مالک بن انس، المدونة الکبری، مصر، مطبعة السعادة، 1323ق.
همو، الموطأ، بیروت، داراحیاء التراث العربی، 1406ق.
مزنی، اسماعیل بن یحیی، مختصر المزنی، بیروت، دارالمعرفة، بی­‌تا.
نائینی، محمدحسین، المکاسب و البیع، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1413ق.
نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، تهران، دارالکتب الإسلامیة، بی­‌تا.
نووی، یحیی بن شرف، روضة الطالبین و عمدة المفتین، بیروت، دارالکتب العلمیة، بی­‌تا.
هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، قم، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت، 1382ش.

Files

Share

How to cite

Statistics