TY - JOUR ID - 105997 TI - واکاوی مصلحت در فقه شافعی و امامیه در احکام حکومتی JO - دوفصلنامه فقه مقارن JA - FM LA - fa SN - 2322-1976 AU - جلالی زاده, جلال AU - مریوانی, ناصر AU - ذوالفقارطلب, مصطفی AU - صارمی, علی AD - استادیار دانشگاه تهران AD - استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران AD - دکترای فقه شافعی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 7 IS - 14 SP - 197 EP - 218 KW - مصلحت KW - فقه KW - عقل KW - استصلاح KW - حکم DO - N2 - مصلحت، وصفی مترتب بر حکم شرع، تشخیص صلاح از فساد و خیر از شر است. پیشینه طولانی مصلحت نزد شافعیه و امامیه، مطالعات تطبیقی را موجه می­‌نماید. شافعیه مصلحت­‌اندیشی را نوعی استدلال­‌کردن دانسته و با گسترش دامنه قیاس هر نوع اجتهاد مبتنی بر مصلحت را پوشش داده­‌اند. ایشان از ادراکات عقلی و تطابق مسائل نوین با ادله موجود، به اجتهاد به رأی، قیاس و استصلاح روی آوردند. امامیه ادراکات یقینی عقل را حجت دانسته، پیروی از آن را به مثابه احکام شرعی لازم دانستند. در هر دو مذهب عقل به عنوان ابزاری برای استنباط حکم حکومتی بر پایه مصلحت پذیرفته شده ولی در نوع کارکرد و کاربرد آن اختلاف وجود دارد. مصلحت نقش اساسی در دایره احکام حکومتی دارد، احکام حکومتی صدور و تنفیذشان منوط به مصلحت است، این احکام در حوزه مصلحت­‌سنجی حاکم صادر می­‌شوند و وصف دائمی­‌بودن را ندارند. UR - https://fiqhemoqaran.mazaheb.ac.ir/article_105997.html L1 - https://fiqhemoqaran.mazaheb.ac.ir/article_105997_eeb62e789103e419fc2d70d6a93544ab.pdf ER -